Murat Doğan Makale Arşiv

Geçtiğimiz yıl bir mobil uygulama çıkmıştı. Fotoğrafınızı yüklediğinizde sizin 60-70 yaşa geldiğinizdeki halinizi gösteriyordu. Daha bu uygulamanın ne olduğunu anlamadan, herkesin bu programla bir günde yaşlandığını gördük. Şimdiki duruma baktığımızda aynen bu program gibi sadece Şanlıurfa’da onlarca kişi, Türkiye’de yüzlerce belki de binlerce kişi gazeteci oldu. Zaten son zamanlarda elinde kameralı telefonu olanlar, sosyal medyada bir sayfa açanlar ve az da yorum yaptığında gazeteci oluyordu. Ya da biraz daha kendimi aşarak, bir internet sitesi açan, bir mikrofon alan kendini gazeteci olarak tanıtır oldu. Bir internet sitesi adını söyleyerek, cebinde bir basın kartı taşıyan herkes gazeteci oldu. Bu gazeteci yapmaya meraklı olanların birçoğu da sadece yorum yapar ama haber yazamaz. Zaten kopyala-yapıştır devri kolaylaştığından beri kim uğraşır oldu ki! Kendi ismimizi yazmaya bile üşenir olduk. Kamuoyunu aydınlatan, kurumları halk adına denetleyen, ve yöneten ile yönetilen

Şanlıurfa'daki belediyelerimiz sosyal medyada reklam yapmakta adeta yarışıyor. Özellikle koronavirüs tedbirleri kapsamında dezenfekte edilen her sokak, her bina ayrı ayrı görüntülenerek servis ediliyor. Belediyeler yaptıkları çalışmaları kamuoyuna duyurmasın mı? Tabiî ki her kurum, yaptıkları çalışmaları kamuoyuna duyurmakta hakkı var. Özellikle şeffaf çalışma, kamuoyu ile paylaşmayı gerektirir. Ancak Şanlıurfa'da bu durum biraz fazla abartılıyor. Ayrıca birçok durumu paylaşmayarak sadece reklam amaçlı çalışmaları paylaşmak da şeffaflığı etkisizleştiriyor. Şimdi koronavirüs tedbirleri kapsamında belediyelerin maske dağıtımından bahsedelim. Virüsten korunmak için maske kullanmak önem taşırken, maskelerin fiyatları kat kat arttı. Bu iş yine fırsatçılığa dönüştü. Bu nedenle maske satışları da yasaklandı. Maskeyi bulamayan vatandaşlar ne yapmalı? Maskenin ücretsiz bir şekilde dağıtılması görevi, valilikler, kaymakamlıklar ve belediyelere verildi. Ancak vatandaş halen maskey

Şanlıurfa'nın hiçbir ilçesinde işçilerin işten çıkarılması gündem olmadı Ceylanpınar'da olduğu kadar. Koronavirüsün dünyayı kasıp kavurduğu bu dönemde bile ilçede çıkarılan ve işine iade edilen işçiler gündemde yerini alıyor. Koronavirüsle mücadele kapsamında daha yararlı çalışmaların yapılması, üretimin artırılması ve toplum yararına çalışmaların daha ön plana çıkacağı yerde, hangi işçi çıkarılacak, hangisi işine iade edilecek söylemleri daha ön plana çıkıyor. Bu durumun en büyük sebebi de siyaset yapan isimlerin işini gücünü bırakıp birbirleriyle uğraşmasıdır. Eski başkanın ya da eski müdürün aldığı işçileri çıkarmak, ya da önceden çıkarılan işçileri tekrar işe almak… Normalde işçi görevini yapmasa, bir suç işlerse onun işine son verilir. Ancak Ceylanpınar'da buna pek bakılmıyor. İşçinin işinden çok kimin döneminde işe girdiği önemli. Bu nedenledir ki Ceylanpınar gelişmişliğini, farklılığını gösteremiyor. Ve bu şekilde ilçe gelişmekten uzak kalıyor.